Η 17η Ε.Ο και το "ανεφάρμοστο" μεταπολεμικό κατασκευαστικό σχέδιο

Προσωπικές μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες η διάνοιξη τού δρόμου αυτού είχε ξεκινήσει το 1950 με χειρωνακτική εργασία από την παλιά Βλοβοκά (Βαθύ Λαγκάδι) και όπως χαρακτηριστικά έλεγαν τότε οι ντόπιοι πρωτοστατούντες τής διάνοιξης: "απατούμε να μας δοθεί το κλειδί τής αποφυλάκισης"...!

Ζητούσαν δηλ. να συνδεθεί άμεσα  ο δρόμος προς τη Βλοβοκά με την Οδό Κορίνθου - Πατρών. Παράλληλα, ένας "υπόγειος" πόλεμος ήταν σε εξέλιξη, για το πού θα γίνει η είσοδος (από τον Κριό ποταμό ή από το Δερβένι - Πεταλλού). 

Με λίγα λόγια, ο "καυγάς" ήταν, στο αν η Ανατολική Αιγιαλεία ή η Δυτική Κορινθία θα γινόταν το εμπορικό επίνειο των χωριών Βλοβοκά - Βεργουβίτσα - Σελιάνα - Περιθώρι, Αράχοβα. 

Οι τότε διοικούντες την Αιγείρα, τα όρια της οποίας ήταν μεταξύ Κριού και Θολοποτάμου, αρχικά είδαν το θέμα ως "ξένο" προς τα ενδιαφέροντά τους (προτεραιότητά τους "διαχρονικά" ήταν ο άλλος δρόμος προς τα απέναντι χωριά Βερσοβά - Αρφαρά - Σβυρού - Συνεβρό - Βελλά, ο οποίος έφθασε στα Αρφαρά το 1952). 

Όμως, η άφιξη των μηχανημάτων τού Στρατού προξένησε δυναμικές αντιδράσεις ιδιοκτητών αγροτεμαχίων μεταξύ Κριού και Παλαιοκάστρου - που δεν ήθελαν να κοπούν τα αμπελοχώραφά τους και έφερε προ των πυλών την εναλλακτική χάραξη με είσοδο από την Πεταλλού - Άνω Αιγιαλό - Παλιόκαστρο - Βλοβοκά. 

Τότε, έγινε αντιληπτός ο κίνδυνος να "χαθεί" η ανατολική ενδοχώρα τού Κριού από την Ανατολική Αιγιαλεία και επικράτησε πνεύμα συστράτευσης για την "πάσει θυσία" ολοκλήρωση τής (μετέπειτα ονομασθείσας) 17ης Επαρχιακής Οδού. Εξ' άλλου, οι τότε ντόπιοι επιχειρηματίες θυμήθηκαν το προπολεμικό Σαραντάπηχο και τις μεγάλες δουλειές που είχαν στηθεί με το Ξενοδοχείο ¨Αναγέννησις"...   Έτσι, οι μπουλντόζες δεν άργησαν να φτάσουν στο Παλιόκαστρο. 

Αξιομνημόνευτο, σύμφωνα με διηγήσεις παλαιοτέρων, ήταν και το μεράκι τού στρατιωτικού μηχανικού, ο οποίος σχεδίασε την υπέροχη "φιδίσια" διαδρομή τού δρόμου μέχρι το Παλιόκαστρο και ήταν αυτός που τοποθέτησε τον Σταυρό στο ύψωμα λίγο πιο κάτω από το Αρχαίο Θέατρο. Το έργο είχε ενταχθεί στο περίφημο μεταπολεμικό σχέδιο ΜΑΡΣΑΛ των 366 εκατομμυρίων δολαρίων που συνολικά έλαβε η Ελλάδα μέχρι το 1951. Τώρα, γιατί ο δρόμος αυτός επί 62 χρόνια παραμένει ελλιπής, καθένας μπορεί να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα.

Εν κατακλείδει, το επόμενο διάστημα ίσως απαντηθούν και τα παρακάτω: 

Ιούν. 2012: Η τε­λευ­ταί­α ευ­και­ρί­α για το βρά­χο στους Α­γί­ους Θε­ο­δώ­ρους...

…Σχε­τι­κή από­φα­ση υ­πο­γρά­φτη­κε α­πό τον Πε­ρι­φε­ρειάρ­χη Α­πό­στο­λο Κα­τσι­φά­ρα και το χρο­νι­κό διά­στη­μα για την υ­πο­βο­λή προ­τά­σε­ων λή­γει στις 31 Δε­κεμ­βρί­ου 2012.

Οι πα­ρεμ­βά­σεις και τα έρ­γα, όπως α­να­φέ­ρε­ται στην α­πό­φα­ση, α­φο­ρούν βελ­τιώ­σεις σε ο­δούς, πλην αυ­το­κι­νη­το­δρό­μων και ε­κτός του ε­θνι­κού ο­δι­κού δι­κτύ­ου, και θα πρέ­πει να έ­χουν ως στό­χο τη συ­νέ­χεια στα ο­δι­κά δί­κτυα και την τό­νω­ση της του­ρι­στι­κής και α­στι­κής α­νά­πτυ­ξης της Δυ­τι­κής Ελ­λά­δας. 

Οι δι­καιού­χοι, Δή­μοι της Πε­ρι­φέ­ρειας Δυ­τι­κής Ελ­λά­δας, θα πρέ­πει να υ­πο­βάλ­λουν τις προ­τά­σεις τους προς την Εν­διά­με­ση Δια­χει­ρι­στι­κή Αρ­χή και ταυ­τό­χρο­να ο­φεί­λουν να κα­τα­θέ­σουν Αί­τη­ση Χρη­μα­το­δό­τη­σης, Τε­χνι­κό Δελ­τί­ο προ­τει­νό­με­νης πρά­ξης, βε­βαί­ω­ση δια­χει­ρι­στι­κής ε­πάρ­κειας δι­καιού­χου κα­θώς και μια σει­ρά λοι­πών στοι­χεί­ων, για τα ο­ποί­α οι εν­δια­φε­ρό­με­νοι μπο­ρούν να προ­σφεύ­γουν για πλη­ρο­φο­ρί­ες στην Εν­διά­με­ση Δια­χει­ρι­στι­κή Αρ­χή της Πε­ρι­φέ­ρειας. Να ση­μειω­θεί ό­τι με­τά την υ­πο­βο­λή των προ­τά­σε­ων θα α­κο­λου­θή­σει, στη βά­ση συ­γκε­κρι­μέ­νων κρι­τη­ρί­ων, η α­ξιο­λό­γη­σή τους που κα­τα­λή­γει με α­πό­φα­ση του Πε­ρι­φε­ρειάρ­χη για έ­ντα­ξητου έρ­γου.

Νοέμ. 2012: Θα ξανάρθει το Μηχανικό τού Στρατού στους Αγίους Θεοδώρους;

Κλιμάκιο μηχανικών τού Στρατού θα πραγματοποιήσει αυτοψία στο οδικό δίκτυο των εδαφικών περιφερειών Ακράτας και Αιγείρας, προκειμένου να καταγραφούν τα προβλήμα στα και να παρέμβουν τα μηχανήματα τής Μονάδας. 'Οπως δήλωσε στις 29-11-12 ο Δήμαρχος κ. Θεοδωρακόπουλος η προσπάθεια θα επικεντρωθεί κυρίως στο τμήμα τής 17ης Επαρχιακής Οδού, στους Αγίους Θεοδώρους, όπου για δεκαετίες οι συχνές κατολισθήσεις έχουν κάνει πασίγνωστη την μεγάλη επικινδυνότητα του σημείου...

Βέβαια, θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι για το αν το μηχανικό τού Στρατού μπορεί να κάνει κάτι στο συγκεκριμένο βράχο, αφού οι εκβραχισμοί είναι πολύ δύσκολοι και τα τεχνικά έργα πολυδάπανα...

 Αναμένουμε αλλά (δεν) ελπίζουμε, γιατί ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ…